Tot mijn grote schaamte moet ik toegeven dat ik al veel te lang niets meer heb geschreven. Althans niet hier. Want ik ben namelijk wel een ander blog gestart, maar met hele andere intenties. Wil je dat lezen, graag. Niet? Ook helemaal goed. 

En toch is er in iets minder dan een jaar ontzettend veel gebeurd.
Ik heb via Instagram een  hele goeie vriend leren kennen, ben dus mijn andere blog gestart www.woundedmarjo.wordpress.com, onze oudste is geslaagd (al had dat wel wat voeten in de aarde), we hebben van een heerlijke vakantie genoten, ik heb een week lang een internationale conventie gefotografeerd op de theologische faculteit in Leuven, Evy en ik zijn samen naar Ghana geweest, ik heb eindelijk een nieuwe baan gevonden... Zomaar een greep uit alles wat is gebeurd.

Ik hoef dus niet uit te leggen dat ik heel veel foto's heb gemaakt. En ik heb nog maar een klein gedeelte daarvan verwerkt. Ik vind dat zo jammer, want iedere keer realiseer ik me weer dat foto's van bepaalde momenten alleen leuk zijn om te delen als de momenten daar zijn. Daarnaast zijn het natuurlijk nieuwe herinneringen en die kun je altijd ophalen. Dat dan weer wel.

Sowieso ga ik vanaf nu ook in het Engels schrijven. Door mijn reizen (ja, ik ben nog een keer alleen geweest :)) naar Ghana heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, nieuwe vrienden gemaakt en ik vind het leuk als ook zij kunnen lezen wat ik schrijf.
Wat ik niet ga doen, is alles wat ik eerder geschreven heb vertalen. Dat voegt weinig toe denk ik. Ach, misschien als ik nog eens tijd over heb.

Ghana zal veel genoemd worden. Ik heb zoveel moois, ontroerends, maar ook verdriet gezien dat ik graag wil delen. Het heeft een hele impact gehad op mijn leven, nog steeds trouwens. Hoe? Daarover ga ik de komende tijd vertellen, in tekst en beeld.
Laat gerust een reactie achter, dat vind ik alleen maar ontzettend leuk!

Marjoleine